Insynuacja pierwsza.

Siedziały na tylnym siedzeniu czerwonego samochodu matki. Jedna po raz enty przeczesywała maskarą swoje długie, jak pyton we wzwodzie, rzęsy, przyczyniając się tym samym do powstania dwóch wielkich, chińskich wachlarzy. Druga, z wypiekami na twarzy, zagłębiała się w perwersyjne opowieści Grey’a, przez co makabrycznie trudno było z nią złapać jakikolwiek przyziemny kontakt. Tym bardziej, że jej uszy zdobiły kurwiastoróżowe słuchawki od prehistorycznej wersji Nokii, z których wydobywały się discopolowe dźwięki. Klementyna z burzą czerwonych kłaków na głowie, makijażem a’la Katy Perry i długimi na kilometr pazurami, prowadziła z wielką satysfakcją krwistoczerwoną hondę accord i kołysała się w rytm piosenek zapodawanych w RMF’ie. Fryderyk – jej zacny małżonek, siedział na miejscu pasażera jak trusia i gdy widział, z jaką prędkością jego żona wchodzi w zakręty na czwartym biegu, automatycznie hamował nogami po wycieraczce. Nie pozostawało mu więc nic innego, jak modlić się o szczęśliwe dotarcie do spalskiego bunkru w głębokim lesie, bez urwania kół w licznych japach na drodze. Bliźniaczki zwykle nie potrafiły usiedzieć w jednym miejscu dłużej niż pięć minut i tak też było tym razem. Nudziło im się bardziej niż na lekcjach polskiego z podstarzałym, powolnym i głuchym panem Stefanem, który średnio wypowiadał piętnaście słów podczas czterdziestu pięciu minut. A w czasie tej podróży zachowywały się niczym Osioł ze Shreka, notorycznie, aż do znudzenia, zadając matce pytanie: „Daleko jeszcze?"

Oskar krążył nerwowo przed Centralnym Ośrodkiem Sportu, palił papierosa i wyrywał sobie z głowy króciutkie, bądź co bądź, ostatnie włosy. Nie miał najmniejszej ochoty na to, by niańczyć córki brata, które swoim zachowaniem przypominały dwie wścieknięte hieny. Póki co, jego kontrola i opieka rodzicielska była na poziomie rocznego Olafka i chyba nie do końca był gotowy na taki skok wiekowy.

- Oskar! Oskarku! Oskarito! Jesteśmy! – usłyszał piskliwy głos swojej „ulubionej” bratowej, która właśnie wysiadła z oczojebnego pojazdu i radośnie machała do niego ręką, obwieszoną licznymi bransoletkami ze sklepu „Wszystko po 2,99,".

- Ja pierdolę! Zaczęło się. Wiedźma i jej dwie wierne kopie przyleciały na miotle – burknął pod nosem, przydeptując nogą peta, po czym spojrzał w stronę parkingu.

Przekrzykiwały się jedna przez drugą, nie dając w ogóle dojść do słowa Fryderykowi, który ewidentnie się tego domagał. Ba!, domagał się tego nawet bardziej niż cotygodniowego seksu ze swoją małżonką. Zbuntowane małolaty otrzymały ostatnie uwagi od rodzicielki odnośnie odżywiania się oraz ubierania, ale im nawet przez myśl nie przeszło, by mogły słuchać tej starej ropuchy. Mieliły ozorami jak oszalałe i nie zanosiło się w najbliższych chwilach na to, by zamierzały przestać. Klementyna ani myślała podejść i przywitać się ze szwagrem. Po utarczkach słownych z bliźniaczkami, opróżniła bagażnik hondy, posłała w powietrzu wyimaginowanego całusa, czym prędzej wsiadła za kierownicę i z piskiem opon ruszyła w drogę powrotną. Owy jazgot usłyszał wewnątrz budynku Gogol, który wyleciał z hallu jak poparzony.

- Stary, co tu się dzieje? Pali się, czy co?
- Nie. Tylko te małe pierdolce przyjechały – odparł ze zrezygnowaniem Kaczmarczyk.
- To one? – drugi statystyk wskazał ruchem głowy na dwie, wyzywająco ubrane, latorośle.
- Taa… - bąknął.
- Jesteś pewien, że one są robione dydkiem Twojego brata?
- Mam do tego coraz większe wątpliwości…
- Przejebane. Będziemy mieć z nimi przejebane – skwitował przerażony Mieszko.

Patrycja

Za cholerę nie chciałam jechać do tej głupiej Spały! Ja chciałam na Bora-Bora, chciałam do rafy koralowej, palm, lazurowego nieba, delfinów i przezroczystej wody! Matka z ojcem jedzie, a i owszem! Ale my - nie. My za to będziemy zapuszczać korzenie i nudzić się jak mopsy w jakimś, kierwa, wieśniackim lesie. I to jeszcze pod okiem stryja Oskara, dla którego czasami FC Barcelona liczy się bardziej niż ciotka Kaśka i Olaf. Już nawet w akcie buntu i rozpaczy walnęłam dziś przed wyjazdem Rejtana, ale na nic się to zdało, bo Klemcia zaciągnęła mnie do wozu siłą. Jednak kiedy zobaczyłam przed budynkiem członka rodu Kaczmarczyków, który z wyglądu przypominał chomika, w mojej główce zaczęły powstawać iście niecne plany wobec niego i całej bandy tych wyrośniętych gibasów.

- No siema, wujas! – wykrzyczałam prosto do ucha, uwieszając się na jego krótkiej szyi.

- Witam moje bratanice! Cholera, nadal jesteście tak do siebie podobne, że znowu mam problem z nazwaniem Was po imieniu – podrapał się po głowie i jak zwykle udawał, że jest miły.

- Przecież taka jest właśnie domena bliźniaczek jednojajowych! – skarciła go srogim wzrokiem Karolina, szamocząc się ze swoimi słuchawkami.

- No tak… Patrycja, ale sobie lajsłaś fryzurkę – kolejna nieudolna próba zagajenia, ale to fakt, fryzurkę miałam niezłą.

- Za to wuja wcale – odparłam ze śmiechem, wpatrzona w jego łysinę. W potyczkach słownych Kaczmarczyków jeden:zero dla mnie.

Zabrałyśmy swoje bagaże i skierowaliśmy się do recepcji, gdzie podobno scout zarezerwował już dla nas pokój. Za biureczkiem spoczywała kobita w sile wieku, tak na oko siedemdziesiąt osiem lat, stara panna. Obstawiam, że w każdej wolnej chwili siedzi w góralskich kapciach na bujanym fotelu, robi prezerwatywy z wełny na drutach, i mówi o tym, że bycie dziewicą to najlepsze rozwiązanie. Spojrzała na nas zza swoich denek od butelki i zmierzyła od stóp do głów, jakby miała normalnie rentgena w tych ślepiach. Wydała klucz z numerem 369 i bezczelnie zawiesiła wzrok w moim dekolcie, mrucząc coś pod nosem. Nie omieszkałam tego oczywiście skomentować.

- No i czego się patrzysz, stara pukwo? Cycków nie widziałaś, czy jak?!

- Patrycja! Zachowuj się! – wpienił się Jarząbek.
- No, bo mnie wkurwiła ta kwoka!
- Szczyt bezczelności! Zero kultury! Kto cię wychowywał, lafiryndo? – oburzyła się babka.
- Lucyfer i Behemoth z Darskim na czele - okręciłam kluczyk na palcu, chwyciłam torbę, zawinęłam kitę i z uśmieszkiem triumfu na twarzy, ruszyłam do windy.
- Patison, zaczekaj! – krzyczała za mną Karolcia, która rupotała swoją różową walizką na kółkach.

Karolina

Mówienie, a chyba raczej krzyczenie, w tym znaczeniu darcie ryja w tak dosadny sposób, że aż zakopane w głębokich podziemiach truposze z chęcią przywaliłyby mi z swojej miednicy, pouczając przed zakłócaniem ich spokoju, do Patrycji to była jakby rozmowa ze ścianą. Czy ona, kuźwa, nie przeczyściła uszu i woskowina przykleiła się jej do błony bębenkowej?

- Gdyby nie winda, musiałabym wynająć Bolta, aby Cię dogonił - wysyczałam, wciskając wszystkie guziki jak popadnie.

- A moja wina, że z aktywnością fizyczną u Ciebie kiepsko? Już nawet ta stara melepeta z recepcji biega szybciej,  nie wspominając już o najnormalniejszej w świecie odruchowej reakcji - nabzdyczyła się jak paw, jako punkt obserwacji w czasie naszej podróży wybierając sobie swoje paznokcie. Których, notabene, nie pogardziłaby jej mieszkająca w sąsiednim domku blachara Anitka, żyjąca pudrem i lateksowymi kozaczkami.

Przy piątym z kolei zatrzymaniu się windy na danym piętrze, wpieprzone w czasie jazdy Snickersy podeszły mi do gardła. Smak orzeszków niebezpiecznie podrażniał tył języka. Niech to, kuźwa, szlag. W moją ulubioną zabawę z dzieciństwa mogę się bawić tylko wtedy, kiedy jestem na głodzie. Ewentualnie na jakichś pobudzających prochach.

- Oho, czyżby pierwsze symptomy ciąży? Zrobiłaś się zielona niczym gile z nosa naszego maleńkiego chrześniaka - tak, Pati i jej wybujała wyobraźnia.
- Chyba będę rzygać - wysapałam, obiema dłońmi zakrywając niebezpiecznie rozchylające się wargi.

Jak na złość machina zatrzymała się po raz szósty, dla mnie osobiście wystarczająco pechowy. Nie dość, że nie dałam rady powstrzymać zmiksowanego pożywienia z mojego żołądka, to na dodatek wymiociny nie wylądowały na podłodze. Wylądowały na butach i nogawkach spodni osobnika, który akurat wbił do windy. Też sobie, cholera, moment wybrał.

- Kurwa! - o tak, też tak myślę, kiedy na to pierdolstwo na jego odzieży patrzę. - A tak ostrzec nie było można? - brawa dla kolegi za inteligencję. Widać, że szczęściarz nigdy nie rzygał. A przynajmniej nie w tym okresie, kiedy to jego pamięć nie uległa deformacji.

- Niby jak?! Miałam mówić podczas zwracania? - otarłam zwilżone wargi i wrzuciłam, wyszukaną w kieszeni, gumę do żucia do ust. - Wtedy nie tylko spodnie i buty byłyby do wymiany. Twarz najprawdopodobniej też.

Brunet, który nie dość, że zapewne drabiny nie ma w domu ze względu na wzrost, to i z pewnością weekendami bawi się ze swoim haremem, bo, nie powiem, buźkę to miał po prostu anielską, z obrzydzeniem spojrzał na dolne partie swego ciała.
- Wypierzesz mi to. I żebym żadnej mikroskopijnej plamki nie zauważył!

- Oczywiście, czyścioszku. Pati, mamy Domestos w jednej z naszych oczojebnych walizek, czyż nie? - delikatnie odwróciłam się w stronę siostry, która wpatrywała się w olbrzyma jak w chodzącą definicję współczesnej erotyki.

- O nie! - zapiszczał niczym rozbierana dziewica. - W takim wypadku to ja sam sobie to wrzucę do pralki.

- Twoja sprawa - mruknęłam, chwytając rączkę od bagażu w dłoń, ze względu na piętro, na którym się znajdowaliśmy.

Po raz enty tego felernego dnia taszczyłam swoją torbę za sobą, rozkoszując się chrobotem jej kółeczek. Patrycja została gdzieś w tyle. Jak mniemam, walczyła z chęcią powrotu do windy i nauki anatomii z owym wielkoludem. Ha, nie dla rudej przyjemność.

- Kochanie, nie martw się. Wytniesz z jakiejś gazetki jego twarz i przykleisz do swojego pobudzacza erotycznego - poklepałam ją subtelnie w ramię. I w tym momencie subtelność się skończyła, bo zostałam sparaliżowana przez piorunujące spojrzenie siostry, gotowe zabić samym przesłaniem.

***

Caroline: W zasadzie to ja nic nie mam do dodania. Cieszcie się cudem wypływającym spod palców Patex, do którego ja i moje rzygu rzygu może umywać rączki. *.*
Patex: Hmm, pisanie tych spalskich insynuacji przychodzi mi jakoś tak łatwo, zdecydowanie za łatwo. :) Ale żeby tak od razu nazywać to "cudem"? Caroline jak zwykle prze-sa-dza. :P

PS. Jeśli nie dochodzą powiadomienia, dodajcie nasze numery do znajomych na gadu, wtedy powinny pojawiać się informacje bez problemu.
Caroline - 5891339
Patex - 11011781