Insynuacja szósta.

Dziesiątki roznegliżowanych dziewcząt, tak spragnionych jego ciała. Ich słodkie usta wodzące po jego umięśnionym torsie. Ciężkie oddechy ogarnięte podnieceniem, nadgarstki powiązane różowymi tasiemkami. Jeszcze tylko moment, jeszcze kilka sekund, a zedrze z nich te skąpe ciuszki, zapewne kupione w sklepie erotycznym na promocji, i będzie brał jedną po drugiej. Bartosz Kurek, syn Lucyfera i Emmanuelli, pan i władca najlepszych sztuk w okolicy.

- Wstawać, kurwa! - do pokoju Pita i Uszatego wpadł Łomacz, dzierżąc w dłoni trąbkę z Happy Meala. Zaczął wdmuchiwać do jej wnętrza powietrze, o mało co nie zatykając kanaliku mielonym przez zęby mentosem.

- Nie teraz, Grzesiu - wymruczał Bartek do poduszki. - Dziewczyny zaraz będą rozkładały przede mną nogi.

- Ola, nie ciągnij tak mocno, bo mój napletek pójdzie w zapomnienie - swoje trzy grosze dorzucił Cichy, przekręcając się na łóżku tak mocno, że aż zaczęło skrzeczeć jak ta babuleńka z recepcji.

- Degeneraci - pokręcił z politowaniem głową, ponownie dmąc w macdonaldową zabaweczkę. Na nic mu się to zdało, gdyż po chwili oberwał z buta o niebotycznym rozmiarze czterdzieści siedem.

- Musiałeś akurat w czoło?! - zawył, rozklejając się nad swoją twarzową chlubą. - Na co ja teraz poderwę najładniejsze laski?!

- Przyliż włosy, nie będzie widać lima. Poza tym, może w końcu na coś mikrus ze spodni się przyda.

- Gregor, a ty nadal singlem jesteś?

- Nie, kurwa, albumem muzycznym - ewidentnie wkurzony rozgrywający nie miał ochoty dyskutować z osobnikami o inteligencji dżdżownicy, to co, że posiadał identyczną. Dostał zadanie, aby wykurzyć dwie olbrzymie koale z wyrek, a więc je wykona.

Zbliżył się do leżącego plackiem Kurka, notabene zawstydzającego księżniczkę na ziarnku grochu, gdyż z rzeczy, na których się znajdował, można by było utworzyć bawełniane królestwo, z zamiarem wyciągnięcia go za nogi. Oniemiał jednakże, kiedy zobaczył czerwoną szopę skuloną na podłodze, poowijaną ze wszelkich możliwych stron kołdrą.

- Bartek?

- Czego chcesz, Łomacz?!

- Spałeś przy otwartym oknie?

- Możliwe, a co?

- A to, że jakiś przypalony lis chyba wali komara obok twojego wyra. 

Na reakcję przyjmującego nie trzeba było zbyt długo czekać. Błyskawicznie zerwał się ze swego morfeuszowego królestwa, chwycił adasia, który nie wiadomo dlaczego wegetował pod jego poduszką, i zaczął okładać zwierzę. No, a raczej coś, co tego futrzaka jedynie przypominało, a w następstwie okazało się jedną z bliźniaczek. Bardzo wkurwionych bliźniaczek, na dodatek z kilkoma siniakami na głowie.

- Mam przejebane - wyjojczył Bartosz, biorąc dupę w troki i, nie zważając na to, że ma na sobie wyłącznie gacie sprzed trzech dni, opuścił pokój, co natychmiast za nim zrobiła potencjalna ofiara, wkurzona bardziej niż Bartman po dostaniu trzech czap z rzędu od Ruskich. Innymi słowy - bez metalowego odzienia i ochraniacza na zębach lepiej nie podchodzić.

- Kurwa - tylko na tyle było stać Gregora, który z ornitologią miał tyle wspólnego co jego matka z urologią.

- Jak ładna to pozdrów - skwitował Piotrek, marszcząc w uroczy sposób nos i oddając się ponownie do krainy marzeń.

Karolina

I że ja niby nie potrafię biegać? Że niby wlokę się jak kolej za wojennych czasów? Że moja kondycja zatrzymała się w rozwoju jakieś dziesięć lat temu, wygryziona przez chęć do żarcia? Okej, może w normalnych sytuacjach tak. Ale mięśnie odżywają, tak samo jak akumulatory energii z dzieciństwa, kiedy mojemu biednemu ciałku dzieje się krzywda. Już nie mówiąc o wkurwieniu na poziomie hard.

Szczerze? Takiego łomotu jak od Kurka to ja nawet w przedszkolu od Agnieszki, której podkradłam wafelka z kieszeni, nie dostałam. Nawet ojciec delikatniej klepał mnie po głowie. Ta, ale czegoż mogłam się spodziewać po facecie, którego obwód bicepsa wynosi tyle co moich obydwu nóg? 

- Ja nie chciałem, naprawdę! - mijaliśmy ten kurewski korytarz już piąty raz, a jemu ani śniło się zatrzymać. - Myślałem, że to lis!

- Lis? A coś ty, kuźwa, na lekcjach biologii robił? Oglądał pornole w czarno-białej wersji? - rzuciłam w nim butem i fajnie by było, gdyby chociaż doleciał. - Może mi jeszcze powiesz, że przez okno wlazło zwierzę, w twoim mniemaniu lis, o przeszło metrze sześćdziesiąt?

- A nie mogło?!

- Mogło, gdybyśmy nie znajdowali się na czwartym piętrze i gdyby te futrzaki miały skrzydła.

Cóż, nic więcej od niego nie usłyszałam, być może dlatego, że z ornitologią jedyne co go łączyło to nazwisko, być może dlatego, że skupił się na zatrzymaniu płuc we wnętrzu swego ciała. Chociaż i tak najbardziej prawdopodobną przyczyną jego milczenia jest władowanie się do pierwszego lepszego pokoju, w celu uchronienia dupy. Bo z przodu już chronić nie ma czego, chwytać idzie dopiero przy pomocy mikroskopu. 

Wpadłam do pomieszczenia chwilę po nim, o mało co nie wypieprzając się na olbrzymich buciorach i puszce Red Bulla. O zgrozo. Czy ja zawsze muszę trafiać tam, gdzie nasz siatkarski celebryta?

- Misiu, ratuj mnie! - Zaworek władował się na zdezorientowanego Michała, o mało co nie łamiąc mu kręgosłupa. Co to za kolega, który nawet nie dba o zdrowie przyjaciół? 

Myślicie, że kosztem Kubiaka oszczędziłam Kurka? Ha, niedoczekanie. Rzuciłam się na dwójkę wielkoludów, powodując załamanie w nogach Kruszyny. Suma summarum, wylądowaliśmy w trójkę na podłodze w bardzo dwuznacznej sytuacji. Moją głowę chyba samą ciągnęło do męskich sprzętów, ewentualnie ich imitacji, gdyż automatycznie znalazła się między nogami Uszatego.

- Proszę, tylko nie gryź! 

- Nie miałam takiego zamiaru, ale skoro nalegasz...

Jak Boga kocham, okej, może trochę przesadziłam z tym porównaniem, ale naprawdę, zrobiłabym to, nauczyła go, że odróżnia się zwierzę od człowieka, że kobiety się tak po prostu nie bije, gdyby nie czyjeś wielkie łapska odciągające mnie od kurkowych gaci. De facto, wisiałam w powietrzu, gdyż moje nogi to nie szczudła, objęta przez Bartmana, który chyba wylał na ciebie cały flakon perfum. Ale całkiem przyjemnych dla nozdrzy perfum.

- Nie rób mu tego - wymruczał do mojego ucha, poprawiając pogniecioną piżamkę. Moją, oczywiście. - Czym będzie dzieci płodził?

- Metoda in vitro od czegoś jest, nie?

- Członek także - członek?! Takiego określenia to ja się nie spodziewałam. - Chodź do Andrzeja.

- Po co?

- Bo ma apteczkę. Trzeba cię opatrzyć, masz krew we włosach.

Nawet mnie nie postawił na ziemi, po prostu wyniósł. A ja nie miałam wystarczająco dużo sił, aby złamać mu nos i zwyzywać od idioty.

Patrycja

- Karolina? – wybełkotałam imię mojej siostry, podczas przecierania zaspanych ślepiów, takim tonem, jakbym była po libacji piwnej, tudzież innego procentowego gówna, a ja przecież spędziłam nockę z krzyżóweczkami i mega trudnym sudoku. To mnie wykończyło umysłowo. – Karolaaa?! – powtórzyłam swój błagalny jęk, ale niestety odpowiedziało mi tylko echo i świergolące kutasiki za oknem, które zapewne nie omieszkały obsrać nam parapetu.

Energicznie zwaliłam z siebie kołdrę i przekręciłam się na drugi bok, żeby sprawdzić, czy ten suseł jeszcze gnije w swojej norze, co się spalskim zajebistym wyrem nazywa. Omiotłam wzrokiem całe pomieszczenie: nie było ani jej, ani klimatyzowanej kołderki, która przyjemnie chłodziła, przynajmniej moje, ciałko wtedy, kiedy cała płonęłam jak znicz olimpijski. Pokój pusty, łaźnia pusta, nie wiem gdzie ona kurwa polazła, chyba żreć, no bo gdzie indziej mogłaby ona się wybrać? Wczoraj bidulka nawet frytkami się nie uraczyła, bo Batman docinał jej na każdym kroku. Mam tylko nadzieję, że w tym momencie nie przepytuje wyżej wspomnianego Rycerza Gotham albo Wronki, albo co gorsze -  obu jednocześnie!, ze znajomości „Kamasutry”, bo to by było już przegięcie. Stwierdziłam, że nie będę za nią, kierwa, wielce czekać; piorunem wskoczyłam w skąpe ciuszki z lumpeksu, bo pomimo wczesnej godziny, było już gorąco jak w Kambodży, zrobiłam sobie mejk-apa i ruszyłam do jadłopodajni. Kiszki mi już marsza grały i naprawdę jedyną rzeczą, o której w tym momencie marzyłam, było jedzenie, dużo jedzenia! Szłam sobie spokojnie, wsłuchując się w stukot moich dziewięciocentymetrowych, czerwonych obcasów, które zakupiłam na kościelnym odpuście. Dawali za pół ceny na stoisku z watą cukrową, więc czemu miałam się nie skusić? Karo mnie wyśmiała, że ja – istne wcielenie Szatana, wspieram katolickie akcje, no ale czego się nie robi dla wyczesanych i wyjebanych w kosmos szpileczek, nie? No właśnie! Tak więc szłam sobie korytarzykiem i tylko kurwa głuchy nie usłyszałby tego rupotania muzyki! Nie musiałam się długo zastanawiać nad tym, kto jest sprawcą tego porannego, pożal się Boże, koncertu od siedmiu boleści. Wbiłam z impetem do pokoju, jak mniemam, Winiara i wydarłam się na cały regulator głośności mojego gardła.

- Głośniej już, kurwa, nie idzie nastawić tego pierdolstwa?!

- No nie, znowu Ty?! Mamusia nie nauczyła Cię pukać? – oburzył się didżej, który właśnie w tym momencie paradował w samych gaciach z motywem tygrysim. Swoją drogą muszę przyznać, że swojego tygrysa ma niezłego.

- Mama nie nauczyła mnie pukać do drzwi, bo twierdzi, że szkoda naszych drogich tipsów, ale za to niejednokrotnie widziałam jak ojciec puka ją.

- Czyli jak? – wybałuszył swoje oczy, w których widziałam lazur nieba i wody na Bora-Bora; i moją matkę posuwaną przez ojca na piaszczystej plaży. Nie, nie, nie! Nie chcę sobie tego nawet wyobrażać!

- Z całej siły i na oślep. – wytłumaczyłam mu taktykę Fryderyka Kaczmarczyka.

- No to teraz wiadomo, czemu jesteście obie takie głupie jak but; nie dziwota, skoro ojciec ślepakami strzela.

- Ej, ej! Przepraszam bardzo, ale nikt nie będzie mnie nazywał butem bez mojej zgody!

- A to do tego potrzebna jest zgoda? Weź mnie nie osłabiaj od samego rana. – dodał zrezygnowany Winiarski, który opadł z bezsilności na łóżko, prawie tak, jak po ostrym seksie i długim szczytowaniu ze swą ukochaną małżonką.

- Co Ty tu w ogóle, dziecko, robisz, co? – zapytał, już z lekka wkurzony moją obecnością, wujek Zagumny, wyłaniając się zza drzwi łazienki. Jego złowroga mina nie zwiastowała niczego dobrego, dlatego wolałam wziąć dupę w troki i spierdalać.

- Szłam do stołówki. – ucięłam krótko.

- A czy na drzwiach naszego pokoju jest tabliczka z napisem: „dining room”?

- Nie, ale wybacz, Michał, ja jestem w okresie dorastania i muszę dużo jeść, żeby wszystkie moje narządy odpowiednio się wykształciły. Wujek Oskar nie jadł tego, co trzeba i zobacz, co z niego wyrosło: krewniak Shreka z bagien, z odstającymi uszami i wielkim bebzolem.

- Jezusie, Ty widzisz i nie grzmisz… - skwitował moją wypowiedź Gumiasty, który szukał w swoim bajzlu jakiejś koszulki, która nie capiłaby czterodniowym potem i kanapką z czosnkiem. – To po co przylazłaś? – dodał zirytowany, kiedy już znalazł jakąś czystą i godną uwagi szmatkę w torbie.

- No przecież musiałam tu wejść i uciszyć Waszą muzę, bo tą jebaną „Bożenkę” słychać na drugim końcu korytarza. Żeby to jeszcze było coś poczciwego, to bym odpuściła, ale oni przecież mają głosy jak wykastrowane buhaje!

- Szkoda, że nie słyszałaś jak wczoraj suszyłaś kłaki. Przywiozłaś ze sobą w tym celu dmuchawę z jakiegoś zakładu produkcyjnego?

- No proszę, widzę, że ktoś tu chce ze mną polemić.

- Chyba polemizować. – poprawił mnie natychmiast przyjmujący.

- Polemić, polemizować – jeden pies, wiadomo o co kaman. Myślisz, że jak mnie zgasiłeś mydełkiem Bambino, to już teraz zawsze dam się tak podpuszczać? O, nie, kochany. Zemsta będzie słodka.

- Te, zemsta będzie słodka, a nie chcesz mieć czasem ze mną do czynienia? – włączył się do dyskusji Pawcio, stając w obronie swojego kolegi, jak nigdy dotąd!

- Z Tobą? Sorry, wujaszku, ale marchewki to wolę oglądać na bazarku, a nie w tym lokum. – rzuciłam chamsko z prędkością światła, po czym wzięłam nogi za pas i wybiegłam z ich jaskini, żeby czasami ta ruda Puma nie odpłaciłaby się czynem.

- Ty mała zołzo, ja Ci jeszcze pokażę, co to znaczy zadzierać z Zagumnym! – usłyszałam groźny krzyk za sobą.

Aż normalnie żałowałam, że założyłam te szpilki, bo teraz zdecydowanie utrudniają mi ucieczkę przed rozwścieczonym Gumą. Odwróciłam się na chwilę w biegu, żeby sprawdzić, czy czasami mnie nie goni z widłami albo toporem, ale na szczęście nie! Moja radość długo jednak nie trwała, bo w tym samym momencie zaliczyłam potężne zderzenie z czymś, hmm, twardym.

- Karolina? Zbychu? Co Wy, u diabła, robicie?

***

Caroline: Jedzie ktoś ze mną na sezon ligowy do Turcji, ewentualnie Rosji? Moja kochana Delecta [*]

Patex: A Patex dzisiaj nic nie powie, bo wszyscy od samego rana ją wkurwiają, o.